Hoe kies ik als consument duurzame oplossingen?

Greenwashing betekent dat bedrijven en/of fabrikanten zeggen dat ze heel duurzaam bezig zijn maar in werkelijkheid vooral de eigen omzet en aandeelhouders dienen. Iets dat helaas nog steeds veel gebeurt. De duurzame consument die bewust kiest voor bepaalde groene producten komt dan van een koude kermis thuis en hoort pas veel later dan zijn keuze toch niet zo positief uitwerkt op het milieu en de natuur. Hoe voorkom je dat?

Recent werd in mijn netwerk gevraagd naar duurzame vloerrenovatie. De website van NIBE werd toen genoemd als mogelijkheid om te onderzoeken of jouw keuze rekening houdend met alle aspecten ook de duurzaamste keuze zou zijn. Er wordt in de database gebruik gemaakt van een Life Cycle Analysis, dus in principe worden alle aspecten meegenomen. Voor vloeren staan houten vloeren op 1, bamboevloeren volgen daarna, daarna linoleum, kurk en uiteindelijk volgt ook PVC. (dat volgens alle woonprogramma's die ik zie dé vloerbedekking is die je echt moet hebben). In dit geval lijkt de volgorde wel juist. Maar wat als je nu naar isolatiematerialen gaat kijken? Steenwol en glasvezels scoren heel goed, maar dat komt ook doordat ervan uitgegaan wordt dat de restmaterialen worden hergebruikt, wat in de praktijk nog amper gebeurt. Op de site van Groenebouwmaterialen.nl wordt een lans gebroken voor Nature Plus als keurmerk in plaats van de NIBE ranking. In Duitsland worden duidelijk andere criteria meegewogen, ondanks dat dit land slechts 10 kilometer van mijn woonplaats verwijderd is. Hernieuwbaarheid en bio-based zijn daar veel belangrijkere criteria.

De directe aanleiding voor deze blog betrof duurzame verf. Een collega bij Happy Planet Professionals , Ernst de Nobel heeft een prachtige website EcoCoatings met duurzame verf en webshop. Verf bijvoorbeeld waarvan je de resten gewoon kunt composteren doordat er geen giftige stoffen worden gebruikt. Natuurlijke verf die tegenwoordig net zo makkelijk verwerkbaar is als gewone verf, maar veel beter is voor mens en milieu. Toen ik de NIBE rangschikking zag schrok ik echt wel. Natuurverf staat helemaal onderaan. Ernst weet dit mooi te duiden. Lijnolie staat niet in de database van NIBE en de genoemde natuurverf is dus helemaal niet de verf die je bij hem kunt kopen. Maar hoe weet je dit als consument? De pagina van Ernst over de merken is best overtuigend, maar hoe weet je zeker dat er geen Greenwashing plaatsvindt en je niet toch over een paar jaar ineens spijt moet hebben van je aankoop?

Persoonlijk heb ik wel geloof in keurmerken met controles door onafhankelijke organisaties. Helaas kosten dergelijke keurmerken best veel geld en moeten sommige kleine duurzame fabrikanten er om kostenredenen vanaf zien. Het eerder genoemde Nature Plus is al voor heel veel materialen beschikbaar, maar heb ik zelf nog niet veel gezien in Nederland.

Zolang er geen keurmerken op de producten of de sites gezet worden moeten we toch maar vertrouwen op de kennis een eerlijkheid van professionals zoals Ernst de Nobel van Ecocoatings, of Jan Smit van MooseFarg met wiens lijnolie verf ik ook hele goede ervaringen heb. 

Hoe gaan jullie hier mee om? Hoe komen jullie tot de goede duurzame keuze?